"Morwowe wzgórze to historia o kobiecej przyjaźni w trudnych czasach wojny i przemian ustrojowych w Polsce, o miłości i tragicznej śmierci najbliższych, wreszcie o nadziei i tęsknocie. Klotyldę Domską i jej rodzinę, mieszkańców Kresów Wschodnich, poznajemy w czasie wybuchu II wojny światowej. Ojciec, należący do tajnej organizacji, zostaje wysłany do walki z Niemcami, ale od 1943 roku nie ma z nim kontaktu; w rodzinnym domu od wybuchu bomby ginie brat Andrzej, zaś bohaterka, wraz z matką, wyjeżdża do kuzynki Anny Łabędzkiej, do podkrakowskiej wsi. To miejsce przedwojennych wakacji jej rodziców – morwowe wzgórze, miejsce spotkań zakochanych, z którego rozpościera się widok na całą okolicę. Tam Klocia poznaje Olesia, z którym połączy ją miłość, a los rozdzieli na lata. Dzieciństwo i młodość bohaterka spędza w domu Anny, dopiero po wyjściu za mąż za Jana przeprowadza się na Śląsk, tam rodzi i wychowuje jedyną córkę Julię. Po latach nieszczęśliwego małżeństwa i trudnego macierzyństwa, Klotylda powraca na wieś, gdzie nieoczekiwanie spotyka Olesia. Kiedy już nic nie stoi na przeszkodzie, by byli wreszcie razem, śmierć upomina się o kochanków."

Jest rok 1943. Główna bohaterka, Klotylda traci brata i razem z matką uciekają do domu jej ciotki. Tam skromnie żyją, pomagając w domu i spędzając czas na nauce. Jest również wątek miłosny, ponieważ Klotylda zakochuje się w Olesiu. Niestety nie jest im dane być razem. Później traci swoją matkę, która ginie tragicznie i jedyną bliską jej osobą jest jej ciocia. Mijają lata, Klotylda zamienia się w piękną kobietę i nadchodzi czas aby założyć rodzinę. Wychodzi za mąż za Jana, z którym ma córeczkę. Rola matki i żony w tej sytuacji jej nie uszczęśliwia i postanawia wrócić na wieś, gdzie spotyka swoją dawną miłość.

Morwowe wzgórze to powieść przedstawiająca nam bardzo trudne czasy wojny oraz to jak ludzi żyli w tamtym okresie. Obserwujemy jak główna bohaterka rośnie i z małej dziewczynami zamienia się w dojrzałą kobietę, która musi się zmierzyć z wieloma bolesnymi przeżyciami. Z jednej strony jest to bardzo smutna historia, ale z drugiej pełna miłości i nadziei. Przedstawia prawdziwy obraz człowieka wobec wojny.
Mimo tematyki czyta się ją bardzo szybko i jeśli lubicie takie klimaty to myślę, że Wam się spodoba.