Mimo, że już nastolatką nie jestem (raczej coraz bliżej mi do ćwierćwiecza), to lubię czasami sięgnąć jeszcze po jakąś młodzieżówkę. Są to raczej lekkie książki, nieraz z fajnym przesłaniem. Dlatego skusiłam się na ,,Przeczucia" autorstwa Leny Klimki. Byłam ciekawa czy to jeszcze mój typ literatury. 

Na zaledwie 165 stronach mamy opisaną historię głównej bohaterki, czyli Elżbiety Górskiej. Poznajemy ją w dzień jej przeprowadzki i tuż przed tym, jak ma zacząć naukę w nowym liceum. Nowe miasto, zupełna zmiana otoczenia. Rozpoczęcie wszystkiego od nowa, z czystą kartką. Ela już pierwszego dnia poznaje nową koleżankę, która wplątuje ją w historię z pewnym chłopakiem. I w sumie to jest głównym tematem tej opowieści.

Akcja toczy się głównie w szkole. Książka o pierwszych miłościach, przyjaźni, relacjach z rówieśnikami, ale są również wątki dotyczące rodziny. 

Całość przeczytałam dosyć szybko, chociaż też nie w jeden dzień. To raczej nie jest wymagająca lektura. Przypomniałam sobie jak to było, kiedy sama byłam na przełomie gimnazjum i liceum. Jaki miałam wtedy sposób myślenia i jak patrzyłam na świat. Być może gdybym sięgnęła po tę książkę te kilka lat wstecz, bardziej by mi przypadła do gustu. Aktualnie była krótkim przerywnikiem między innymi pozycjami. Mogłaby się spodobać osobom w podobnym wieku co główna bohaterka. Dla mnie niestety nic nowego nie wniosła. 

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Warszawskiej Firmie Wydawniczej.