Przez wiele lat byłam przekonana, że Gdynię lubię najmniej z wszystkich trzech miast. Odwiedzałam ją raz na ruski rok, kiedy musiałam. Nie wiedziałam jak się przemieszczać, czy jest tutaj coś ciekawego do zobaczenia, kompletnie nic. 

Później odkryłam Orłowo i klif. Do tego opuszczone sanatorium (które jest już niestety zamknięte na stałe) i zakochałam się. Przyjeżdżałam tutaj kiedy tylko była okazja (co zapewne widać po ilości zdjęć stąd na blogu i instagramie). 

Kolejnym takim miejscem było Sea Towers. Nie wiem co ma w sobie, ale lubię się tam kręcić. Zrobiłam już chyba 2 sesje a i tak wracam z aparatem. Najchętniej obfociłabym te budynki o każdej porze roku i pogodzie. Nie mówiąc już o wejściu na któreś z ostatnich pięter (to to marzenie!). 

Następnym krokiem była praca i szkoła. Przez to zaczęłam już regularnie odwiedzać to miasto. Do tego pkm, którą jadę około 15 minut, no i trochę żal z tego nie korzystać.

Oglądam często relacje ludzi na instagramie czy ich zdjęcia i stwierdzam, że ta Gdynia wcale nie jest taka zła. Jest dużo fajnych, klimatycznych kawiarni (już w kilku byłam i polecam - Kofeina moim ulubionym, ale Kawiarnia Tłok również daje radę). Ciekawe budynki i zaułki, które aż się proszą o zrobienie w nich jakiś zdjęć. Do tego księgarnie (Tak czytam - książki za grosze), lumpeksy (akurat tutaj się jeszcze nie wypowiem, ale może kiedyś). I tak pomału zaczynam obdarzać to miasto sympatią.  

Gdyby ktoś powiedział mi z dwa/trzy lata temu, że polubię Gdynię, będę ją chętnie odwiedzała i powoli ogarniała co jest gdzie, to bym spojrzała trochę jak na wariata. A teraz niespodzianka. Jeszcze wiele do odkrycia przede mną, ale póki co nie zamierzam znikać z Trójmiasta, także mam czas. 

Fajnie jest tak odkrywać miasto. Poznawać historie, znajdować nowe ulubione miejsca. Nawet jeśli mieszkało się w okolicy przez całe życie (trochę takie brawo Pawłowska geniuszu, ale podejrzewam, że nie tylko ja tak mam). Warto dać szanse. A nóż polubimy je bardziej niż mogliśmy się tego spodziewać.