Książka o  której było dosyć głośno na bookstagramie. Skusiło mnie wiele pozytywnych opinii a dodatkowo, coś ostatnio ciągnie mnie bardzo do obyczajówek. I tutaj pierwsza niespodzianka, bo do lektury zrobiłam dwa podejścia. Za pierwszym razem jakoś nie mogłam wczuć się w klimat i sięgnęłam po kryminał. Za drugim już było lepiej.

Główna bohaterka, tytułowa Zuzannie, mieszka ze swoim nastoletnim synkiem, mamą i babcią. Pracuje w firmie ogrodniczej. 

Poznajemy ją kiedy dostaje od szefa za zadanie zaprojektować, a później stworzyć ogród dla kolejnego klienta, Adama, który jest jej byłą miłością z czasów studiów. Ich drogi szybko się rozeszły. Adam wyjechał na studia za granicę, po jakimś czasie ożenił się i przejął zarząd nad majątkiem teściów. Zuzanna zaś rzuciła studia, krótko była mężatką, a od lat samotnie wychowuje dziecko. Jednak los lubi płatać figle i po trzynastu latach spotykają się na nowo. Kobieta postanawia przekazać mu wiadomość ukrytą w roślinach. 

Poza tą dwójką śledzimy też losy rodziny Zuzanny, jej przyjaciółek oraz innych mieszkańców Starej Leśnej, w której rozgrywa się cała akcja.

To co bardzo mi się podobało to naprawdę fajne, barwne postacie. Każda inna, z charakterem. W tym rodzina Zuzanny składająca się z pozoru całkowicie różnych od siebie osób, które się idealnie dopełniają. 

Mimo, że akcja nie porywa i jest to raczej spokojna lektura, to czyta się ją po prostu z przyjemnością. Idealna na wakacje czy teraz jesienne wieczory po ciężkim dniu w pracy. Bije od niej takie fajne ciepło rodzinnego domu. Trochę mi się kojarzy z jakimś polskim serialem obyczajowym. Niby nie ma jakiejś super akcji, napięcia, etc. ale i tak jesteśmy ciekawi co przyniosą następne strony. 

Lekturę zaczynałam niepewnie, przez to, że było to moje drugie podejście do niej. A kończyłam ją z myślą "dobrze, że na półce czeka druga część bo bym się bardzo stęskniła za bohaterami". Z pewnością mogę polecić ją fanom obyczajówek.  

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu W.A.B.