Co mogę powiedzieć o tej książce? Zaczęła się całkiem ciekawie. Mamy 15-letnią dziewczynę, która jest chora na nikomu nie znaną chorobę. Całe życie spędzone w szpitalu, lekarze nie wróżą jej zbyt długiego życia. Tuż przed 16 urodzinami ginie. Ale czy na pewno...? Budzi się na statku kosmicznym i w tym momencie zaczyna się cała akcja. Mamy kosmos, wojny, tajemnice, wątek romantyczny. Brzmi ciekawie?
Czytając pierwsze rozdziały byłam zdecydowanie na tak. Przedstawiono historię głównej bohaterki oraz na czym polega jej choroba. Było też dużo o śmierci. Pamiętam, że przy tych fragmentach naprawdę sporo się wzruszałam (a jechałam wtedy pociągiem, więc okoliczności były kiepskie). Po takim początku spodziewałam się, że książka będzie niosła za sobą jakieś większe przesłanie. Jednak moim zdaniem zrobiła się z niej później typowa młodzieżowa książka. Taka lekka lektura, którą się szybko czyta. Jak na lato i brak większych wymagań, to w sam raz. Przeczytałam ją do końca, ale nie czułam takiego "wow" jak na początku. Z tego co wiem, jest też druga część, aczkolwiek czytałam, że autorka nie planowała robić z tego serii i wypadła ona bardzo słabo na tle Magoni. Sama się na nią raczej nie skuszę. Mimo wszystko, wolę już bardziej ambitne opowieści.

Ponad 300 stron przeczytałam w niecałe 3 dni, a w ciągu ostatnich miesięcy bardzo mało czytałam. Także naprawdę świetny wynik jak na "wyjście z formy". Książka wciąga, trzyma w napięciu i nie można jej tak łatwo odłożyć.

Małżeństwo, kryzysy, romanse, zdrady, zemsta, konflikty. To zdecydowanie słowa klucz.

Mamy historię z perspektyw 4 osób. Dwie z nich znamy już od pierwszych rozdziałów, bo jest to małżeństwo. Pozostałe dwie są dla nas zupełnie obcymi osobami. Z czasem wiemy o nich coraz więcej. I myślę, że taki podział był bardzo ciekawym zabiegiem ze strony autorki. Możemy poznać myśli każdego z bohaterów, to co czują. W sumie czasami to było nawet zabawne, zwłaszcza przy konfrontacjach dwóch osób, gdzie jeden rozdział był z perspektywy jednej z nich, a kolejny drugiej i bardzo się różniły odczuciami.

Aczkolwiek w ogóle o czym jest ta książka? O małżeństwie, które przeżywa kryzys. Kobieta nie może zajść w ciążę i popada w depresje, jest strasznie marudna i łatwo wpada w złość. Mąż już średnio daje sobie z tym radę i po jakimś czasie zaczyna mieć romans. Do tego, ktoś kilka razy włamuje się do ich domu, topi im kota, zostawia szczury, itp. Jednym słowem ewidentnie się za coś mści i próbuje uprzykrzyć im życie.

Jeśli ktoś lubi takie psychologiczne książki w klimacie kryminału to jak najbardziej polecam. Chociaż mi bardzo zawiało inspiracją "Dziewczyny z pociągu". Do tego moim zdaniem opis z tyłu okładki nie do końca oddaje to co znajdziemy w książce. Sam motyw zemsty był dla mnie średnio zrozumiały, a czytając ostatnie rozdziały, miałam wrażenie, że autorka poszła trochę na łatwiznę. Naprawdę fajnie wykreowała bohaterów, ale coś jej później nie poszło. Mimo to, książkę bardzo polecam. A nóż Wam się bardziej spodoba i będziecie mieć inne zdanie niż ja na jej temat :)